خواست تجدید نظر در سیاستهای ارمنیگرای جمهوری اسلامی ایران

خواست تجدید نظر در سیاستهای ارمنیگرای جمهوری اسلامی ایران

بسمه تعالی

جناب حجت الاسلام پورمحمدی،
وزیر محترم وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران

با سلام،

احتراما؛ چنانچه که استحضار دارید، همه ساله در روز 24 آوریل برابر با چهارم اردیبهشت ماه، با تدارک حزب غیرقانونی داشناکسوتیون و دیگر گروههای افراطی، جمعی از ارامنه مقیم تهران، ضمن جعل فاحش تاریخ و بهانه کردن باصطلاح قتل عام ارامنه در دوران امپراطوری عثمانی، با در دست گرفتن پرچمهای جمهوری ارمنستان، تظاهراتی نمایشی در تهران به راه انداخته، علاوه بر مظلوم نمایی های دروغین، از هرگونه توهین و اهانت به مسلمین، بالاخص ملتهای مسلمان و تورک منطقه ابایی به خود راه نمی دهند و به تبلیغ «ارمنستان بزرگ» که تعدادی از شهرهای مهم شمال غرب ایران نیز داخل این نقشه خیالی است می پردازند.

توجه به این امر لازم است که دست افراطیون ارمنی در طی دویست سال گذشته بخصوص در دو دوره نبرد سرنوشت ساز ایران و روس، قتل عامهای خونین سال 1905 و کشتارهای مخوف سالهای 1917 و 1918 در هر دو سوی ارس به ویژه در شهرهای اورمیه، خوی، سلماس و ماکو بارها به خون مردم مسلمان آذربایجان آلوده شده است. متعاقب این خیانتهای آشکار و قتل عامهای خونین که تحت حمایت دولتهای روسیه، فرانسه وانگلیس صورت گرفت سقوط قفقاز زرخیز از ایران تسریع شد و ترکیب جمعیتی بسیاری از شهرهای اشغالی بسود عیسویان و اشغالگران تغییر یافت.

همچنین تاریخ معاصر وحشیگریهای افراطیون ارمنی را چه در قالب دسته های شبه نظامی و چه بصورت نیروهای اشغالگر دولت ارمنستان در جنگهای اخیر قره باغ کوهستانی بالاخص در کشتار دلخراش اهالی بی دفاع شهر اشغالی خوجالی در 26 فوریه سال 1992( برابر با 7 اسفند سال 1370) فراموش نخواهد کرد. در این نسل کشی سبعانه، افرطیون ارمنی ضمن هتک حرمت نوامیس مسلمین، اقدام به پاره کردن شکم زنهای حامله، ذبح جانگداز اطفال معصوم، خالی کردن چشم و بریدن گوش و بینی مردم بی پناه اعم از زن و مرد و کودک و پیر کرده و حتی بسیاری از انسانها را تنها به جرم مسلمان و آذربایجانی بودن، زنده در آتش سوزاندند تا به این ترتیب بتوانند 25 درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را به اشغال خود در آورند. لازم به ذکر است که در مورد این فجایع هولناک فیلمها و عکسهای مستند بسیاری وجود دارد که قلب هر انسان آزاده ای را از حرکت باز می دارد!

اما متاسفانه به رغم فجایع خونبارافراطیون ارمنی در سالهای اخیر، بخصوص در سال 1384، در سالگرد نسل کشی دلخراش مردم خوی، سلماس و اورمیه در سنه 1917 و همچنین قتل عام وحشیانه برادران و خواهران مسلمان و مظلوم شهر خوجالی در قره باغ در سال 1992، اجازه تجمع و اعتراض به این نسل کشی ها در هیچکدام از شهرهای کشور به فعالین جامعه چند ده میلیونی تورکهای آذربایجان ایران داده نشد!

این در حالی است که همه ساله در روز 24 آوریل، برخی از ارامنه جامعه چند ده هزار نفری ارمنی ایران، در تهران با دریافت مجوز تبعیض آمیز از وزارت کشور و با هدایت کلیسای سیاست پیشه ای که ریاست آن فاقد تابعیت ایرانی است دست به تظاهرات و تبلیغات دلخواه و دروغین خود می زنند و متعرض معترضین آگاه و حتی عابرین بی خبر می شوند!

همانگونه که مستحضرید افراطیون ارمنی در سال 1383 در برابر اعتراض مدنی جمعی از دانشجویان و رهگذران آذربایجانی و مسلمان با قمه و قداره به آنها حمله کرده آنها را اعم از دختر و پسر مورد ضرب و شتم وحشیانه قرار داده و چندین تن از ایشان را به طرز فجیعی مجروح و مصدوم کردند.

ما امضاء کنندگان این نامه سرگشاده، توجه جدی مسئولین محترم وزارت کشور را به آنچه که فی الواقع افراطیون ارمنی در پی آن هستند جلب نموده خواستار تجدید نظر کامل در سیاستهای معمول سالهای گذشته در قبال براه انداخته شدن چنین تبلیغات دروغینی از جانب افراطیون ارمنی و داشناکهای بیگانه گرا در کشور ایران اسلامی می باشیم.

اکبر آزاد، مهندس غلامرضا امانی، چنگیز بختاور، حجت الاسلام حیدر بیات، یاشار حکاک پور، مهندس حسن راشدی، مهندس حسن رحیمی، مهندس حمید شافعی، معلم هدایت ذاکر، مهندس علیرضا صرافی، بهروز صفری، فرزاد صمدلی، دکتر وحید فیض اللهی، آتیلا کیشی زاده، وکیل صالح کامرانی، استاد حسین محمد خانی، عباس لسانی، سعید متین پور، مهندس سعید نعیمی، زهره وفائی